Ey övgülerin esiri!
"Tez geçer tantanası övgü dolu sözlerin, tez solar ışıltısı sahte mücevherin zaten. Riyakarların tebessümüne, ilgisine, alakasına da boş ver, aldırma, sakin ol. Sakin ol, bak ölüm var. Ölüm kayasının önünde parçalanacak tüm sevmeler, tüm başarılar ve övgüler. Ölmeden önce kalbinin merakını dünyadan ahirete çevir..."
Mustafa Ulusoy yazdı ✍
1-5
Ey övgülerin esiri! Ey övgüsüzken kendini susuz kalmış bir nebat gibi kuruyup boynunu büken, kendini bir hiç zanneden, darılan, küsen
2-5
‘Ne bu gurur?’ deyiver nefsine. ‘Sen de bir kuru çubuk hükmündesin,’ deyiver de utandır onu
3-5
Bütün övgüler, hamdler O’na aittir de. Sana yapılan övgüleri al, Sahibine ver
4-5
“Bana yapılan övgü, bana ait değildir, Rabbim,’’ de, ‘‘bu övgü adresini şaşırmış bana gelmiş,” diye itiraf etMustafa Ulusoy'un 'Ey mahzun' isimli yazısından
5-5
