Hiç yoktan ölüveriyor insan

Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler de var

İnsan; yarası yarasına denk geleni severmiş

Bütün bir hayat bile değmez bir göz yaşına

Biz başka severdik. O yüzden başka sevemedik.

Çıktığım her yerin kapısını sert kapatmamla tanınırken, senin kapın çarpmasın diye arasına elimi koydum

İnsan ölünce çok daha hafif olur sanmıştım

Yaşamak ne kederli şey.

Onun yüreğinde alabildiğine pislik, alabildiğine günah olduğunu gördüm

Zor, biliyorum. Ama nasipte varsa açılır yollar. İzin ver, yolum açık olsun.

Onarırım kendi ellerimle kalbimi, kendi ellerimle severim kendi yüreğimi.

Dünyaydı adı. Sertti, hayattı. Ağırdı ölüm. Katıydı günah. Kaderdi, kazaydı, belaydı.

Yarayla alay eder, yaralanmamış olan.

Aşkın ağır yükü altında batıyorum

Uzaktan onu sevdiğimi bilse.

Az ya da çok değil güzel sevin

İç kanama gibi geçtim hayattan.

Odamda günlerdir yalnızım,ziyanı yok dünyada da yıllarca yalnız değil miydim?

Tutsaklık Züleyha'nın tam kalbinde. Nereye gitse de eğer yüreği üzerindeyse, sonuna kadar tutsaktı.

Gül nasıl eskir? Ya Rabbi, aklım almıyor.

Bana bir önyargı verin, dünyayı yerinden oynatayım.

İnsan olmak başka iş, insanlık başka iş.

Uyandım baktım ki bir sabah, Güneş vurmuş içime; Kuşlara,yapraklara dönmüşüm

İnsanı ancak Allah özgür kılar.

Uzaklaşır giderim dünya hayatından artık ben.

Bu duyguları yapayalnız taşımak çocuk kalbime ağır geldi

Sevdiğin her şeyi er ya da geç kaybedeceksin.Ama sevgi, başka bir surette tekrar karşına çıkacak.