İnsan alın yazısından kaçamaz.

Her şey geçiyor. Hiçbir şey geçmese de.

Odamda beni kitaplarım bekler. Bu yegane tesellidir.

Gelecektim. Ama daha bir kötü hatıram olsun istemedim.

Sende ben, imkansızlığı seviyorum,Fakat asla ümitsizliği değil

Hastalığına üzülmüyorum, yaban illerde hasta olmana üzülüyorum

İster sözle olsun, ister davranışla, zorbalığın her çeşidinden nefret ederim.

Tahammül gerek, özlem iyice arsızlaştı.

Elbet güzel günlerimiz de olacak.Bir taze ekmek gibi sıcak.

Eylül toparlandı gitti işte Ekim filan da gider bu gidişle

Yüreğinde neşe olanın yüzünde neşe saçar.

Hasta kalp bir zindandır

Bir ihtimalken bile güzelsin.

İnsanlarda iyilik asıldır.

Hatıran sonsuz bir hazine

Korku, insanı kör eder

Şuramda darmadağınık

Yarayla alay eder, yaralanmamış olan.

Seni görmek,bir insan gözünün yapacağı en güzel iş.

Herkes kendi talihinin mimarıdır

Okuduğum kitapların her satırında sen varsın.

Bazen sessiz kalmak,Kırıldığını göstermenin en iyi yoludur

İnsan, sevdikçe iyileşiyor.

Çok geçmeyecek aradan Şöyle diyeceğim: Bulutlar açmadı Mavi gök orda mı

İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım

Her şey geçiyor ve hiçbir şey geçmiyor

Mor çiçekli dal gibiydim,Bahar vaktinde kırıldım

Bir avuç kelime kıtaları birbirinden ayırır.

Yalnızsınız. Ölüm gibi yalnız. Yürüyen bir mezar taşısınız.

Bir şey yapalım ki albayım, sonu gelmesin.