Ruhumu okuyor albayım. Yüz kırk ikinci sayfaya kadar geldi.

Kış ortasında bahar bulutuyum

Merhaba yaşamımın son sayfası.

Giderek hafifledi dünyanın içimde tuttuğu yer

Kalbim ağrıyordu.

Her şeyi berbat eden şey benim kalbimdi

Zaman sen olmayınca geçmiyorSen olunca da yetmiyor

Ben onu görmeden evvel hayatın mânâsını bilmiyordum.

Küçük Prens ekledi:Ama gözleri kör. Yüreğiyle bakmalı insan

Herkesten çok güldü. Belli ki acı çekiyor.

Sevilen kadın bütün kadınların en güzeli değil midir?

Düşünceler göklere yükseliyor fakat vücut toprağa bağlı.

Sev beni,bir dağ gölgesi kadar sev.

İnsan olmak çok güç efendim, çok güç

Sende ben, imkansızlığı seviyorum,Fakat asla ümitsizliği değil

Bir süredir plastik vazolar gibi hiç kırılmıyorum.

İyi olan şey unutulmaz,seni unutmayacağım.

Her suskunluğun manası farklıdır.

Bana bir şiirimi okumuştun Sesin kulağımda hala.

Sende ben, imkansızlığı seviyorum Fakat asla ümitsizliği değil

Akıl bilimin, kalp ise hikmetin yurdudur.

Oysa yaşamaya çalışmak en büyük yorgunluktu.

Akıl olsaydı, yüreğimizdekini dışarı döker miydik?