Çok şey vardı anlatılacak. O yüzden sustum. Birini söylesem diğeri yarım kalacaktı. Sen duydun mu sustuklarımı?

Yaşamak değil, Beni bu telaş öldürecek.

Kim çıkardı seninle benim arama koydu, bu umut denen şeyi

Bulutu, makineyi, kitabi sev, insanı hepsinden önce.

Sende yüreğim var, canım var, Aklım fikrim var, sende her şeyim var.

Ölüm birleştirmiyor, ayırıyor insanları.

Sözlerin işe yaramadığı anlar vardır.

Zamana bırak, zamanla her şey unutulur

Sevgisizliğine bir kalp verdim

Yaz bakalım: Suçumuz sevmek.

O güzelim gözlerin hakkını hangi ressam verebilir ki?

Bir bilsen nasıl özledim. Utanır, nefes olur gelirsin.

Gözleri ruhumun aynası gibiydi..

Kalbimiz kıyafetle değişmez.

Oturup konuşsaydık Geçerdi belki her şey. Başını alıp gitmek, Sevdaya dahil değil.

Bedenim öylesine yorgun, babam öylesine öldü

Duy beni ve dinle: Denizler boğuşuyor içimde.

Göklerin yüzü güldü mü dünyaya geldiğin zaman?

İnsan bazı güçlüklerden, ancak onları unutmak suretiyle kurtulabiliyor albayım.