Gittiğime benim de pişman olmadığımı mı zannediyorsun?

Benim yalnızlığım insanlarla dolu.

Müslüman, İslam'ı öyle sağ ve diri,canlı yaşa ki, seni öldürmeye gelen sende dirilsin

Demek ki, kalbinin üstünden dağlanmışlardandım.

Yeni bir acıyla hafifler eski bir ağrı

İyi ki etrafımda kalbimi tanıyanlar yok.

Yemin ederim kokundan anlamıştım, benim için herhangi biri olmayacağını.

Her şey geçiyor.Hiçbir şey geçmese de

Gönlünde biri varken, aklına başka birini sokmaya çalışmak olmaz, olmaz. O beden, o yükü kaldırmaz.

Ama bir şarkıda geçer adımız

Çünkü kırıldım,Saç uçlarıma kadar.

İnsanları bir araya getiren acıdır

Bizim sevmediğimiz kimse yoktur. Belki gönlümüze biraz serin gelenler vardır.

Evde bir ölü yaşıyor, fark etmiyor musunuz?

Gelecektim ama daha kötü bir hatıram olsun istemedim.

Yaşamak değil,Beni bu telâş öldürecek.

Ve insanların arasında yalnız olmaktan daha korkunç bir şey yoktur.

Allah, kullarını hayatında koruduğu gibi ölümünde de korur.

Geleceğin ne getireceğini kim bilebilir?

Az az ölüyoruz her gün yağmurdan, havadan bahseder gibi.

İnsan, birini sevmek felaketine uğradı mı, esir gibi bir şey oluyor.

Her zaman akıldan çok akıl veren bulunur.

Ne iyi adamdı. Ne tatlı adamdı. Ne dost, ne arkadaş adamdı babam.

Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey.

Yalnızlığım beni kendine benzetti.

Ben yine de ısrarla senin bahçende büyümek isteyen bir papatya olacağım

Ah, uzaktan nazik görünen aşk,Nasıl da acımasız ve kaba denendiğinde

Ah benim dağ gibi durup, dal gibi kırılan kalbim.

Kalbinizi ve sesinizi yumuşatın.