Yaktığın yürektir, çıra değil.

Kendim kendime yeterim.

Yüksek insan, dışına değil, içine kıymet verendir.

Piraye gitti. Yazmıştım. Gelmedi. Gelemedi.

Yürekli bir kadının başı, yüreksiz bir adamın omzuna ağır gelir.

Oturup konuşsaydık Geçerdi belki her şey. Başını alıp gitmek, Sevdaya dahil değil

Çünkü kırıldım, Saç uçlarıma kadar.

İnsan birini sevmek felaketine uğradı mı esir gibi bir şey oluyor.

Yara sıcakken acımaz. Hele bir kere soğumaya başlasın. Sen bak, seyret nasıl yanıp yakılacak?

İnsan daima sevdiği ile sınanır

Beni koyup koyup gitme Ne olursun

Uzaktan onu sevdiğimi bilse

Nereyi seversen, orası senin dünyandır.

Gözleriniz çok ses çıkarıyor albayım.

Ne kadar süslenseler, bir yerden sırıtıyor zavallılıkları.

Durum gittikçe karışıyor albayım

İnsan tamamlanmamış bir cümledir.

Bir gün karanlığın olmadığı bir yerde buluşacağız.

Üşüdüysen söyle sevgilim , Seni bir kat daha seveyim.

Beni bu güzel havalar mahvetti

Dedim ki cümlelerim bile devrik, Kalbimin içini hiç sorma.

Bir dik duruşun, kaç yenilgi, kaç gözyaşı, kaç kalp ağrısı istediğini bilemezsin

Geleceğim demedim, bekliyor mudur?