Tutsaklık Züleyha'nın tam kalbinde. Nereye gitse de eğer yüreği üzerindeyse, sonuna kadar tutsaktı.

Gül nasıl eskir? Ya Rabbi, aklım almıyor.

Bana bir önyargı verin, dünyayı yerinden oynatayım.

İnsan olmak başka iş, insanlık başka iş.

Uyandım baktım ki bir sabah, Güneş vurmuş içime; Kuşlara,yapraklara dönmüşüm

İnsanı ancak Allah özgür kılar.

Uzaklaşır giderim dünya hayatından artık ben.

Bu duyguları yapayalnız taşımak çocuk kalbime ağır geldi

Sevdiğin her şeyi er ya da geç kaybedeceksin.Ama sevgi, başka bir surette tekrar karşına çıkacak.

Kuşlara takılıp gidiyor aklım

Her adamın bir olayı yokmuş,Her olayın bir adamı varmış

Zaten sesin de sevdanın da yanığı güzel.

Yüzün çiçeklerin en güzelidir.

Eski bir şiiirsin sen, unutulursun unutma.

Yalnızlık paylaşılmaz, Paylaşılırsa yalnızlık olmaz.

Kim çıkardı seninle benim arama koydu, bu umut denen şeyi

İnsana imtihan olarak özlemek yeter.

Asıl marifet buluttaydı ama herkes yağmura şiir yazdı.

Artık herhangi bir hayale kucak açamayacak kadar yorgunum

Sen yine de bir parça benimdin, ben bütün ruhumla senin

Ne bileyim, insan kalbi, öyle anlaşılmaz bir şey ki

Nerede olursan ol kim olursam olayım Sesimi bir dağ zannet

İçimden Gidip dağlara Kafa tutmak gelirdi

Çünkü insan, bastırdığı duygunun esiri olur

Beni bırak göğe bakalım

Bu benim sonbaharım Bu benim son gürlüğümdür

Oysa terk edilmiş olmak başka bir şeydir.

Vakit gelince gitmenin adıdır günbatımı Ömürden Gönülden Günden

Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk,hiçbir yere gitmiyor