Şu koskocaman dünyada benim kadar yapayalnız dolaşan bir insan daha var mı acaba?

Gülümseyen bir çocuk görmek insanın yüreğine su serpiyor.

Yüz dilde 'seni seviyorum' desen ne fayda Bir dilde adam gibi sevmedikten sonra.

Tahammül gerek, özlem iyice arsızlaştı.

Biliyorsun ben hangi şehirdeysemYalnızlığın başkenti orası

Yan yanaydık Ve şehir, böyle mucize görmemişti

Ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz

Aşktır gönlün alınteri

Biliniz ki, yanlış insana karşı duyulan sevgi çabuk unutulur.

Hiç yoktan ölüveriyor insan

Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler de var

İnsan; yarası yarasına denk geleni severmiş

Bütün bir hayat bile değmez bir göz yaşına

Biz başka severdik. O yüzden başka sevemedik.

Çıktığım her yerin kapısını sert kapatmamla tanınırken, senin kapın çarpmasın diye arasına elimi koydum

İnsan ölünce çok daha hafif olur sanmıştım

Yaşamak ne kederli şey.

Onun yüreğinde alabildiğine pislik, alabildiğine günah olduğunu gördüm

Zor, biliyorum. Ama nasipte varsa açılır yollar. İzin ver, yolum açık olsun.

Onarırım kendi ellerimle kalbimi, kendi ellerimle severim kendi yüreğimi.

Dünyaydı adı. Sertti, hayattı. Ağırdı ölüm. Katıydı günah. Kaderdi, kazaydı, belaydı.

Yarayla alay eder, yaralanmamış olan.

Aşkın ağır yükü altında batıyorum

Uzaktan onu sevdiğimi bilse.

Az ya da çok değil güzel sevin