Çünkü itiraf etmesek de, bu dünyadaki asıl başarımızı kendimize karşı kazandık. Kendimizi yok etme pahasına... Hesaplaşmayı unuttuk. Bizi rahatsız eden her şeyi, önce yok saymayı sonra unutmayı tercih ettik.

O, başkalarını ihmal etmedi ama günler geçtikçe başkaları onu ihmal etmeyi yahut da ihmal etmek zorunda kalmayı tercih ettiler. En büyük üzüntüsünü çok sevdiği ve kendine eş bildiği torununu evlendirdikten sonra yaşadı. Öyle ki onun için “Hacı Ahmet daha yeni öldü.” diyerek dolaşır oldu.

Ne kadar emin olsa da cadı karısının yokluğundan, onu köyün çok uzağındaki çoban evinin yanındaki harabede yaşayan Alagelin’e, Alagelin’i ona benzetiyordu. Bu benzerlik gözlerine tuz serpiyor, böyle böyle, sabahı zor ediyordu.