Bir yetime sahip çıkmak
Moro'da uzun yıllar devam eden özgürlük mücadelesi sebebiyle bölge birçok yatırımdan mahrum kalmış. On binlerce kişinin öldüğü çatışmalar da binlerce çocuğu yetim bırakmış. Bu sebeple toprak sahibi olanlar mallarını vakfedip buraya inşa edilen eserlere hizmet etmeye başlamışlar. Zamanla bu topraklarda malını vakfetmek bir gelenek olmuş. Bu kimi zaman bir cami, medrese olurken genellikle yetimhane olmuş.
Filipinler’in güneyinde Müslümanların çoğunlukta yaşadığı Mindanao adasında inşa edilen bir yetimhanenin bahçesinde geziyorum.
İçerisinde mescidi, yemekhanesi, yatakhanesi ve dersliği olan oldukça güzel bir kompleks inşa ediliyor. Etrafta dolaşırken boynunda anahtarlar istenilen kapıyı açan bir çocuk dikkatimi çekiyor. Yetimhanenin inşaatından sorumlu olan ailenin çocuğu olduğunu düşünüyorum. İlerleyen günlerde inşaata ikinci gelişimizde tekrar karşılaşıyoruz. Bu sefer beni uzaktan izlediğini görünce yanına gidip tanışıyorum. Adının Jameer ve aslında bir yetim olduğunu öğreniyorum.
Jameer’ın fotoğrafını çektiğimi gören İHH İnsani Yardım Vakfı Moro temsilcisi Ömer Kesmen abi bu topraklardaki bir geleneği anlatmaya başlıyor:
- Uzun yıllar devam eden özgürlük mücadelesi sebebiyle bölge birçok yatırımdan mahrum kalmış. On binlerce kişinin öldüğü çatışmalar da binlerce çocuğu yetim bırakmış.
Öyle ki neredeyse girdiğiniz her sokakta bir yetimle karşılaşabilirsiniz.
Bu sebeple toprak sahibi olanlar mallarını vakfedip buraya inşa edilen eserlere hizmet etmeye başlamışlar. Zamanla bu topraklarda malını vakfetmek bir gelenek olmuş.
Bu kimi zaman bir cami, medrese olurken genellikle yetimhane olmuş.
Aileler vakfedilen eserlere yeterli desteğin gelmediği dönemlerde büyük sıkıntılar çekmişler.
Yine de ellerinden geldiğince hizmet etmeye devam etmişler. Şimdi Jameer’ın bahçesinde oynadığı bu yetimhanede onlarca yetim çocuk büyüyecek. Gelenek devam edecek ve yetimler sahipsiz kalmayacak.